Biblio TH/ Bind and Unfold 3

 @ห้องสมุด

ข ขออนุญาตครับ~

นี่ กลับกันเถอะชิโนะคุง รู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้...นี่มันน่ากลัวนะ จะทำยังไงถ้ามีผีขึ้นมาล่ะ

เฮะ ๆ ทาคามิเนะคุงเชื่อเรื่องผีด้วยหรอครับ ?

อืม...ไม่ใช่หรอก แต่ความกลัวมันก็คนละเรื่องกันนะ...

ตอนเด็ก ๆ มีคนเล่าให้ฟังเรื่องผีที่จะมาตามหลอกหลอนถ้าเล่นหรือทำให้อาหารเสียของ ฉันฝังใจมาตั้งแต่ตอนนั้นเลย

พ่อแม่กับพี่ชายจะเอามะเขือเทศเน่าปาใส่ฉันแล้วบอกว่า "น่าเสียดาย~♪น่าเสียดาย~♪".....ฉันเกลียดมัน ฉันเกลียดมะเขือเทศเน่า...

โอ้ พ่อแม่ผมก็เคยเล่าอะไรแบบนั้นให้ฟังนะครับ แต่เขาไม่ได้เอามะเขือเทศปาใส่ผมหรอกนะ แบบนั้นมันก็เสียของพอกันเลย

มันคงเป็นเรื่องที่เล่า ๆ กันแถบนี้สินะครับ เธออยู่แถว ๆ นี้ ใช่มั้ยครับ?

ใช่...ในร้านขายผักย่านการค้า...

โอ้ จริงด้วย ผมเหมือนจะเคยไปซื้อของแถวนั้นนะครับ

แต่ผักที่ซื้อจะซุปเปอร์มาร์เก็ตมักจะถูกกว่า ผมเลยไม่ได้ไปบ่อยนัก

ฉันก็เถียงไม่ได้...เราเอาชนะบริษัทใหญ่ ๆ ที่สามารถผลิตสินค้าได้ในจำนวนที่เยอะกว่ามาก ๆ แล้วส่งไปตามสาขาต่าง ๆ ไม่ได้เลย....ธุรกิจเล็ก ๆ มันลำบากจังน้า...

เอะเฮะ ๆ แต่หลังจากนี้ผมคงไปซื้อที่นั่นนะครับ เพราะเป็นร้านของเธอนี่นา

อ่า ถ้างั้นฉันเองก็จะขายผักคุณภาพดีให้ในราคาถูก...ที่บ้านไม่ได้ฐานะดีด้วยใช่มั้ยล่ะ

ฉันเห็นนายกินแต่ขนมปังกรอบตอนพักเที่ยง...

โอ้ นั่นช่วยได้เยอะเลยล่ะครับ เราไม่ได้จนถึงขึ้นที่มีปัญหาเรื่องอาหารการกิน แต่เพราะน้อง ๆ ของผมอยู่ในวัยกำลังโต เพราะงั้นค่าอาหารของผมเลยใช้เพื่อพวกเขาแทนน่ะครับ

อ๊ะ---สุดท้ายก็คุยเพลินจนได้...ผมไม่ควรจะสบายใจอยู่แบบนี้สิ

ฉันก็เหมือนกัน...นายเป็นคนคุยง่าย มันก็เลยเผลอไป...

จริงหรอครับ? เป็นครั้งแรกเลยที่มีคนบอกผมแบบนั้น~เพราะผมคุยไม่เก่งน่ะนะ~♪

อ๊ากกกกกกกกกก!?!

เอ๊ะ?! มีเสียงร้องอีกแล้ว...!

หืมม...ถ ถึงจะไม่แน่ใจว่าคืออะไรก็เถอะ ยังรู้สึกหวั่น ๆ อยู่แต่คงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องไปดูสินะครับ

ถ้าเป็นเสียงร้องอาจจะมีใครลำบากอยู่ก็ได้ใช่มั้ยครับ?

ถึงจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่เราต้องไปช่วยเขานะ

นายพูดถูก....เอิ่มม เสียงมันมาจากตรงไหนกันนะ...?

เพราะมีเสียงฟ้าผ่ามาพอดีเลยไม่แน่ใจเลย...

หืมม...ก็คงมาจากห้องสมุดนะครับแต่ผมไม่เห็นใครเลย เธอล่ะครับ?

ชิโนะคุง แกะรอยจากเสียงไม่ได้หรอ...?ก็เป็นกระต่ายนี่นา ใช่มั้ย?

เอ๋? ถึงผมจะอยู่ราบิทส์แต่ก็ไม่ได้หูดีถึงขนาดนั้นนะครับ

แต่ผมจมูกไวนะครับ บางทีผมอาจจะแกะรอยจากกลิ่นได้เหมือนน้องหมา?

(ฟุดฟิดฟุดฟิด)...โอ๊ะ!ผมได้กลิ่นผักจากตัวเธอด้วยครับ

อ่าา เพราะฉันพกไว้เป็นอาหารสำรองน่ะ...ฉันเองก็ยังไม่หยุดโตก็เลยหิวง่าย...

อยากจะกินแครอทมั้ย ชิโนะคุง?

เฮะ ๆ นี่คิดว่าผมเป็นกระต่ายไปจริง ๆ แล้วใช่มั้ยครับเนี่ย?

เอ่อ...ขอโทษที่ต้องขัดจังหวะตอนที่กำลังสนุกนะครับ แต่ช่วยฉันด้วยครับบบ

หวา...นั่นอาโอบะเซมไปหรอครับ?

คนรู้จักหรอ...?

อ่าา อื้ม เขาเป็นสมาชิกบรรณารักษ์น่ะ

เขามักอยู่ตลอดเลยเวลาที่ผมมาที่ห้องสมุด บางทีก็ช่วยผมหาหนังสือ ก็เลยได้คุยกันบ้างน่ะครับ

อืมม อาโอบะเซมไป เกิดอะไรขึ้นหรอครับ? เสียงกรีดร้องที่เราได้ยินคือคุณหรอครับ...?

อืออ...เสียงฮาจิเมะคุงสินะครับ? ด ได้โปรด ฉันขอมือหน่อยครับ!

ผมอยากช่วยนะครับแต่...อืมม อาโอบะเซมไป คุณอยู่ไหนครบเนี่ย? ผมได้ยินเสียงแต่ผมไม่เห็นอะไรเลยนะครับ~?

อ๊ะ ฉันคิดว่าแถว ๆ นี้...ดูสิ มีหนังสือหล่นกระจายอยู่...

อ๊ะ จริงด้วย! อาโอบะเซมไป~อยู่มั้ยครับ?

................

เหวอ มีคนตายด้วย...อย่ามองนะ ชิโนะคุง

เอ๊ะ?ห๊า?อะไรน่ะ?อย่าปิดตาผมสิครับ~!

ฉ ฉันยังไม่ตายครับ~ สวัสดีครับ ฮาจิเมะคุง แล้วก็...?

อ่า สวัสดีครับ...ฉันทาคามิเนะ อยู่ห้องเดียวกับชิโนะคุง...

เอ่อ อาโอบะเซมไป ใช่มั้ยครับ? ไปทำอะไรตรงนั้นหรอครับ...?

จากที่เห็นเหมือนคุณโดนชั้นหนังสือล้มทับหรอครับ...?

ครับ นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นครับ~!!ช่วยฉันที!

มันล้มตาม ๆ กันเป็นโดมิโน่เลยล่ะ ฉันหลบไม่ทันครับ!

ฉันนึกว่าจะโดนฝังทั้งเป็นอยู่ตรงนี้ซะแล้วครับ...อ๋าา โชคร้ายจังเลย หรือทั้งหมดนี่เป็นเพราะฉันเอาไอเทมนำโชคของฉันให้เรย์คุงกันนะ?