Biblio TH / Bind and Unfold 5

 @ ห้องสมุด

คำเตือน : มีการกล่าวถึงการฆ่าตัวตาย

ฉันกลับมาแล้ว เอ้า เลือกแว่นที่ชอบซะสิ

เอะเฮะ ๆ เป็นไงบ้างครับ ทาคามิเนะคุง? ผมว่ามันน่ารักอยู่นะ~♪

เอ่อ อย่าถามฉันเรื่องความสวยความงามสิ...ฉันไม่รู้หรอก...ฉันว่าทรงผมมันก็เหมือน ๆ กัน...?

...นี่พวกนายทำอะไรกันอยู่ ?

อ๊ะ ยินดีต้อนรับกลับครับเคย์โตะคุงงง! ไวมากตามที่บอกเลยนะครับ!

นี่มันเรื่องอะไรน่ะ อาโอบะ? ถ้าฉันมองไม่ผิดเหมือนแกกำลังโดนรุ่นน้องเล่นหัวอยู่นะ...?

ถ้าไม่ชอบก็พูดสิ จะขี้เกรงใจไปหน่อยรึเปล่า?

หวา อย่าเทศน์ฉันเลยนะครับ ฉันรู้ครับว่าฉันมันน่าสิ้นหวัง แต่ถ้าโดนบ่นแบบนั้นใส่บ่อย ๆ มันก็น่าหดหู่อยู่นะครับ

แล้วก็ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบมันนะครับ~

ฉันบ่นเรื่องผมที่กวนใจเพราะอากาศชื้น พวกเขาเลยบอกว่าจะช่วยมัดให้น่ะครับ

สุดท้ายเลยปล่อยให้พวกเขาทำตามที่อยาก

ยังไงฉันก็ทำงานโดยที่มองอะไรไม่เห็นไม่ได้อยู่แล้ว เลยมานั่งพักรอเธอด้วยน่ะครับ~

ฉันก็พูดอยู่บ่อย ๆ นะว่าถ้าผมมันกวนใจแก ก็ได้ตัดผมซะสิ

ฉันเองก็บอกเธอตลอดนะครับว่าทำไม่ได้ มันเป็นส่วนหนึ่งของการภาวนา ฉันตัดไม่ได้ครับ

แต่วันที่ฝนตกมันพันกันเพราะความชื้นจนรู้สึกอึดอัดขึ้นมาน่ะครับ

ผมเข้าใจเลยล่ะครับ~ผมเองก็ตัดผมไม่ได้เพราะงานของ Ra*bits แต่ช่วงนี้มันอบอ้าวจริง ๆ เลยต้องมัดไว้น่ะครับ

อ๊ะ จับมือครับ~♪

แต่ฉันคิดว่าทรงผมนี้เข้ากับเธอมากเลยนะครับ เพราะงั้นคงไม่เป็นไรหรอก

ผิดกันกับฉันเลยครับ ทรงผมนี้มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยมีแต่จะกวนใจฉันครับ~แม้แต่นัตสึเมะคุงยังไม่พอใจอยู่บ่อย ๆ เลย

ฉันว่าทำทรงที่อยากทำน่าจะดีที่สุดนะ...หน้าร้อนกำลังใกล้เข้ามาแล้ว ถ้ายังปล่อยให้มันยาวมันน่าจะหนักกว่านี้อีก...

เฮะ ๆ แต่ผมยาวก็มีประโยชน์นะครับ

ตอนที่น้องสาวของผมอยากทำผมทรงใหม่ เธอก็จะมาลองกับผมก่อนล่ะ

หรือบางทีอาจจะแค่ทำเพื่อคลายเครียด แต่เธอถักให้เป็นเปียที่ยาวมาก ๆ เลยล่ะ

เธอชอบมันมากแล้วบอกว่า " พี่ชาย อย่าตัดมันนะ! "

แต่น้องชายผมบอกว่ามันดูเหมือนผู้หญิง เขาอายมากจนไม่ยอมอาบน้ำด้วยกันแล้วล่ะครับ

อะฮะฮะ จะว่าไปแล้ว การคุยกันระหว่างที่เธอทำผมให้ฉันแบบนี้รู้สึกเหมือนพวกเราอยู่ในร้านทำผมเลยนะครับ~♪

งั้นหรอครับ? อยากทำผมทรงไหนดีครับ คุณลูกค้า? อยากจะซอยออกซักหน่อยมั้ยครับ~? ว่าาาไปนั่น~?

...ดูจะสนุกน่าดูเลยนะ

อ๊ะ ขอโทษครับ...ผมไม่ควรจะส่งเสียงดังในห้องสมุดสินะครับ 

ตราบใดที่ยังเข้าใจก็ดีแล้ว ไม่ได้มีคนอื่นอยู่ที่นี่ เพราะงั้นครั้งนี้จะปล่อยไปแล้วกัน...ไม่ต้องเกรงใจมากนักก็ได้ ชิโนะ

อ๊ะ ครับ อืมม คุณรู้ว่าผมคือใครด้วยหรอครับ?

คิดว่ารองประธานที่เป็นคนจากอาคัตสึกิจะไม่สนใจว่าพวกเราคือใครซะอีกครับ

...อย่ามองฉันเป็นพวกไม่สนโลกแบบนั้นสิ

หืม แต่แกก็ซื่อตรงก็กว่าที่เห็น ถ้าจะให้พูดนี่ก็คงถือเป็นข้อดีล่ะนะ

ถ้าอยากจะข่มกันล่ะก็ เข้ามาหาฉันได้เสมอนะ

....

อะฮะฮะ อย่าทำให้เขาเครียดสิครับบ ที่นี่เป็นที่ที่เราควรจะผ่อยคลายกับการอ่านนะ

ก็จริง...แล้วก็ แกมีงานของบรรณารักษ์ใช่มั้ย? ฉันทำงานของสภานักเรียนเสร็จแล้ว เพราะงั้นจะช่วยถ้าต้องการนะ

เอ๋? แน่ใจหรอครับ ช่วยได้มากเลยล่ะ ขอบคุณครับเคย์โตะคุง~♪

ไม่ต้องขอบคุณ เดิมทีฉันก้เป็นสมาชิกของบรรณารักษ์แต่ก็ผลักภาระไปให้แกซะหมด แกเลยต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ไงล่ะ

รู้สึกแย่นิด ๆ น่ะ

อย่างน้อยให้ฉันช่วยจัดการ ไม่งั้นคงคาใจไม่หายแน่

ฮะฮะ คำพูดของเธออ้อมค้อมจังเลยนะครับ ฉันคงต้องพยายามเข้าใจให้มากกว่านี้สินะ~เป็นคนเจ้าปัญหาจังเลยนะครับ

ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ มันแก้ไม่ได้น่ะ

....แล้วก็ อาโอบะ เลือกแว่นซะสิ ฉันเอากรอบที่คิดว่าน่าจะเข้ากับบแกมา แล้วก็เลนส์ที่ค่าสายตาต่างกัน 

เลือกอันที่พอได้ที่สุดนะ

หวาาา ขอบคุณมากเลยครับ ช่วยได้มากเลยจริง ๆ นะครับ ว่าแต่ทำไมเธอถึงมีแว่นตาเยอะจังล่ะครับ

คงจะรักแว่นตามากเลยสินะครับ เคย์โตะคุง~♪

ก็นะ จะว่าใช่ก็ใช่ เวลาที่ฉันสนใจอะไรแล้วจะไปให้สุดทางน่ะ ถ้าฉันต้องรับช่วงต่อดูแลวัด ก็คงจะเป็นพระที่บำเพ็ญตนอย่างเข็มงวดจนถึงวาระสุดท้ายแน่นอน

อะฮะฮะ~ ถ้าตายไปก็คงจบสินะครับ~เพราะงั้นช่วยมีชีวิตอยู่นาน ๆ ทีนะครับ? ฉันเองก็จะมีชีวิตเหมือนกัน ตราบใดที่ยังสามารถน่ะนะ

แต่ก็นะ ถ้าอะไรแบบนั้นมันเป็นไปไม่ได้ ฉันคงฝากความหวังไว้ที่ชาติหน้าแล้วแขวนคอครับ!

ไอ้การกลับชาติมาเกิดน่ะมันไม่มีจริงหรอกนะ หรืออย่างน้อยฉันก็ไม่อยากยอมรรับแนวคิดนั้น พยายามในดีในชีวิตนี้ เถอะ

ถ้าแกมีชีวิต ก็จะสามารถให้รุ่นน้องที่น่ารักมามัดผมให้ แล้วก็เรื่องอื่น ๆ...การมีชีวิตมันดีนะ รู้มั้ย?