Ensemble Stars Translation by SUMIRE

สวัสดีครับ~ ขอบคุณที่อุตส่าห์มาแม้ว่าอากาศจะร้อน---- อ๊ะ คงจะเป็นการทักทายที่แข็งกระด้างไปหน่อยสินะครับ ทุกคน ขอบคุณมาก ๆ ที่มาร่วมอีเว้นท์วันเกิดของฉันวันนี้นะครับ ฉันกังวลว่าจะไม่มีคนมาเลยเอาแมวกวักมือซ้าย*มาด้วย....แต่ดูเหมือนจะไม่จำเป็นแล้วสินะครับ เหมือนฝันเลยล่ะครับที่มีผู้คนมาร่วมฉลองวันเกิดของฉันมากมายขนาดนี้ วันนี้มีกิจกรรมต่าง ๆ ให้พวกเราได้มีช่วงเวลาที่ดีด้วยกัน ฉันหวังว่าทุกคนจะมีความสุขจนถึงวินาทีสุดท้ายนะครับ ถ้างั้น มาเริ่มกันเถอะครับ ! ช่วงแรกคือ [ช่วงตอบคำถาม] ครับ ฉันมีโอกาสได้ไปช่วยนับด้วย มีคำถามเข้ามาเยอะแยะเลยล่ะ ขอบคุณมากเลยนะครับ ♪ คำถามที่นำมาตอบในวันนี้จะปรากฏบนหน้าจอ และนั่นก็คือ…. [จุดรวมพลังงานที่คุณไปมาล่าสุดคือที่ไหน] สินะครับ นั่นสินะครับ ไปศาลเจ้าแห่งหนึ่งในย่านที่อยู่อาศัยล่ะครับ ดูเหมือนจะขึ้นชื่อเรื่องการขับไล่โชคร้ายฉันเลยดีใจที่ได้ไป ก่อนหน้านี้กังวลมากทีเดียวครับ ถ้ างั้น คำถามต่อไปคือ…. [วันนี้ลัคกี้ไอเทนของสึมุกิคุงคืออะไร] สินะครับ ลักกี้ไอเทมของฉันในวันนี้ก็คือ [ลูกโป่ง] นั่นเองครับ ! ฟุฟุ มันใช้ตกแต่งในงานเต็มไปหมดโดยที่ฉันไม่ได้คาดไว้เลยล่ะ...

  Idol Story | บทเพลงปลิวไสวเมื่อยามฟ้าคราม 2 TH @โถงทางเดินหอพักชั้น2 Tsumugi : (...เงียบมากเลย แต่ฉันไม่แปลกใจเท่าไหร่ ก็เพราะเป็นตอนกลางคืนนี่เนอะ) (สุดท้ายตอนนี้ฉันก็ยังตื่นอยู่ คงเพราะว่าพึ่งงีบไปสินะครับ) (ยังไงวันนี้ก็ว่างทั้งวันอยู่แล้ว ฉันควรจะไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดซักหน่อย แล้วก็คงไม่มีใครว่าอะไรถ้าฉันหลับที่นั่น) (หื้ม เดี๋ยวนะครับ เงาตรงนั้นหรือว่า..) Tsumugi : ---เธอจริงๆด้วย นัตสึเมะคุง ต้องเป็นเพราะโชคชะตาแน่ๆพวกเราถึงมาเจอกันในเวลาแบบนี้ Natsume : พูดเรื่องอะไรน่ะ? มันเป็นความบังเอิญต่างหาก ผมแค่กำลังจะออกไปข้างนอก Tsumugi : หื้ม? ทั้งที่เป็นตอนกลางคืนงั้นหรอครับ? Natsume : เพราะแบบนั้นถึงต้องออกไปไงล่ะ ผมจะไปเก็บดอกไม้ที่บานเฉพาะตอนกลางคืนเพื่อไปทำการทดลอง ยิ่งไปกว่านั้นนะ เซมไป ไม่ใช่ว่ามีเรื่องอะไรที่ต้องบอกผมหรอ? Tsumugi : เรื่องที่ต้องบอก? อืม… ‘ไปดีมาดีนะครับ’? Natsume : …(นัตสึเมะต่อยพุงเซมไปหนึ่งหมัด) Tsumugi : โอ้ย?! ทำไมล่ะครับ?ก็นี่มันดึกแล้วนะ ก็ไม่แปลกที่ฉันจะเป็นห่วงเธอนี่ครับ? Natsume : สิ่งที่ผมอยากได้ยิน จริงๆ น่ะ คือเรื่องชุดประจำตัวของนายต่างหา...

(โทรศัพท์กระดาษ) ซาคุมะ เรย์ / การแสดงของเหล่าพระเจ้า " ฟังเสียงมันแบบนี้ไงเล่า " " ช่างเป็นความขบขันที่หาได้มิบ่อยเลยน้อ " (จริง ๆ ตรงนี้อยากแปลว่า ช่างโบ๊ะบ๊ะเสียจริงหนอ มากเลยค่ะw) อรุณสวัสดิ์ ! ฮิบิกิ วาตารุ ของคุณยังไงล่ะครับ... ☆ ช่างเป็นวันที่อากาศดีเสียเหลือเกิน! เป็นใจแด่การดื่มด่ำชีวิตในวัยเยาว์! อรุณของวันใหม่ได้เริ่มขึ้นอย่างวิจิตรงดงาม! ตะวันจรัสแสงได้ตื่นขึ้นแล้ว! และกระผม ขอน้อมรับความสว่างไสวนั้นไว้ ฮิบิกิ วาตารุเองครับ... ☆ แม้จะเป็นยามเช้าเจ้าก็กระตือรือร้นน่าดูเชียวหนา ฮิบิกิคุง โอ๋ โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๋? ช่างแปลกตาเสียจริงครับที่เห็นคุณปรากฏตัวในห้องเรียนยามเช้าเช่นนี้...เรย์? ไม่ใช่ว่าปกติจะต้องแสดงออกเฉกเช่นแวมไพร์พลางกล่าวว่า "ถ้าข้าสัมผัสแสงแดดต้องกลายเป็นขี้เถาเป็นแน่~" แล้วไปนอนในโลงศพที่เอาไว้ในห้องของชมรมดนตรีหรือครับ?  ก็~นะ วันนี้มีทำความสะอาดห้องชมรม ห้องนั้นอยู่ในจุดที่ไม่ได้สัมผัสแสงแดดมากนัก ฉะนั้นจึงเริ่มมีราขึ้นในช่วงนี้แล เจ้าหมาเองก็ด้วย... จมูกของเจ้านั่นเฉียบไวนัก เขาคงมิพึงใจกลิ่นอันอับชื้น จึงเรียกคนมาทำความสะอาดทุกซอกมุม ...

เอาล่ะ เรียงเสร็จหมดแล้ว เหนื่อยหน่อยนะครับ~เธอสุดยอดเลยครับ เคย์โตะคุง อ่าา ฉันขอบคุณมากกกจริง ๆ นะครับที่มาช่วย หึ แกไม่ต้องขอบคุณพวกฉันหรอก แล้วยังไงมันก็เป็นงานของฉันอยู่แล้ว เราฆ่าเวลากันจนห่าฝนผ่านไปแล้ว แล้วก็ได้ยืดเส้นยืดสสายโดยที่ไม่ต้องคิดฟุ้งซ่าน เพราะงั้นขอบคุณเช่นกัน ฉันต้องคิดอะไรหลายอย่างตอนทำงานของสภา และในฐานะรองประธานก็จะเหลวไหลไม่ได้ แต่ตราบใดที่งานห้องสมุดเป็นของแก ต่อให้ทำพลาดมันก็จะอยู่ในความรับผิดชอบของแกไงล่ะ หวา-ใจร้ายจังครับ!! ทำไมพูดเหมือนไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับฉันแบบนั้นล่ะครับ?! ถ้าฉันคิดแบบนั้น ก็ไม่มาช่วยแกแต่แรกหรอก...ถ้าแกต้องการ ฉันจะเพิ่มงบให้ฝ่ายบรรรณารักษ์แล้วก็หาสมาชิกมาเพิ่มให้ ว่าไง? โอ้ ไม่เป็นไรครับ~อันที่จริง นอกจากงานแบบนี้ฉันก็มีเวลาว่างค่อนข้างเยอะเลยล่ะ เพราะงั้นมีแค่ฉันก็ไม่เป็นไรหรอกครับ งานใหญ่ ๆ ที่เคยเป็นของบรรณารักษ์ก็ถูกจัดการโดยสภานักเรียนอยู่แล้ว อย่างเช่นการบริหารงบประมาณ  หรือดูแลSNSของโรงเรียน ในปีหน้า ห้องสมุดก็จะกลายเป็นส่วนย่อยของสภานักเรียนใช่มั้ยล่ะครับ? เพราะงั้นตราบใดที่ฉันยังอยู่ที่นี่ ฉันอยากจะทำให้แน่ใจว่าจะทำ...

 @ห้องใต้ดิน เออ~....ฉันมีคำถามนิดหน่อยน่ะครับ หนังสือเล่นมีตอนต่อใช่มั้ยครับ...? ตอนเด็ก ๆ ฉันชอบเรื่องนี้มาก เลยอยากอ่านมาตลอดเลยล่ะ... เล่มไหนหรอครับ? อ๋ออ...ขอโทษด้วยนะครับแต่นักเขียนท่านนี้เสียชีวิตไปแล้ว เพราะงั้นเลยเป็นซีรี่ย์ที่ไม่มีตอนต่อครับ เมื่อก่อนฉันก็เคยอ่านเหมือนกัน มันตัดจบได้เหมาะเจาะพอดีเลยใช่มั้ยครับ? ฉันเข้าใจดีเลยล่ะความรู้สึกที่อยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ อ๊ะ แต่ว่ามีงานเขียนของผู้ติดตามเรื่องนี้ที่เขียนตอนต่อขึ้นมาเอง ฉันพอรู้นะครับว่ามันอยู่ที่ไหน แฟนคลับคนนั้นคงจะค้างคาใจเหมือนกับเธอเลยเขียนมันขึ้นมา เคย์โตะคุง เคย์โตะคุง หนังสือนั่น...เธอมีหนังสือของ อาจารย์มิซึฮาโนเมะ* อยู่กับตัวใช่มั้ยครับ? *นามแฝงที่เคย์โตะใช้ในการเขียนมังงะ เกือบจะบอกว่า "เผาทิ้งไปแล้ว" แต่มันก็ยังอยู่ซักที่ในห้องเก็บของนั่นแหละถ้าฉันลองไปหาดู แต่ขอเตือนไว้ก่อนเลยนะ ว่ามันเทียบไม่ได้กับงานต้นฉบับ เป็นแค่งานของมือสมัครเล่น...ไม่ได้น่าสนใจนักหรอก เฮะ ๆ แต่ฉันคิดว่ามันเป็นงานเขียนที่ดีเลยนะครับ~ฉันชอบมันนะ ฉันไม่ได้พอใจกับมันหรอกนะ อาจารย์มิซึฮาโนเมะคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จ...